Expiatio 18

Het dorp Yulak Dar wordt geregeerd door twee pacten, twee kampen met elk hun eigen doelen. Pact Phobos wordt het ene pact genoemd. Zij staan voor het nemen, voor het verkrijgen van wat zij nodig hebben om te gebruiken zoals het hen goeddunkt. Het andere kamp is genaamd Pact Elpis. Dit pact staat voor het geven. Pact Elpis geeft hetgeen zij te geven hebben om aanpassingen te maken, waar zij vinden dat het nodig is. Deze pacten bepalen de orde in Yulak Dar.

Maar dan arriveren er op een dag zes vreemde wezens, die zichzelf de Archai noemen. Alle zes geven zij aan dat ze van de goden komen en dat zij hetgeen representeren waar de goden voor staan. De wezens krijgen hun volgelingen onder de inwoners van Yulak Dar. Machtig als dat zij beweren te zijn, kunnen zij de inwoners van Yulak Dar goed helpen.

Ook arriveert er een matriarchale stam. Dit is een stam waar vrouwen het voor het zeggen hebben en waar conflict centraal lijkt te staan. Meer conflict in het dorp wordt ook veroorzaakt door de vreemde wezens die het dorp constant aanvallen. Zij zijn op zoek naar offers. Ze overvallen het dorp en proberen zo hun greep op de dorpelingen te krijgen. Ze worden echter verdreven door de inwoners van Yulak Dar, hoewel ze nog niet lijken te zijn verslagen…

Alsof dit alles nog niet genoeg was, lijken er ook vreemde wezens af te komen op de grote pilaar in het midden van de rituele plek. Deze figuren lijken wel machines, gemaakt door zeer vernuftige wetenschappers. Zij lijken gestuurd te worden door een onbekende macht. Aan de inwoners van Yulak Dar de taak om uit te zoeken waar zij vandaan komen en wie hen eigenlijk heeft gestuurd.

Expiatio 19

Een ander machtig persoon heeft zich nu ook gemengd in het spel van deze wereld. Een zeer wijs man die zichzelf Dementor noemt, heeft enkele inwoners van Yulak Dar uitgenodigd om bij hem te komen dineren. Hij is op zoek naar nieuwe leerlingen en assistenten voor zijn magische experimenten. Gedreven door zijn zoektocht naar kennis en een antwoord op alles, nodigt hij de inwoners van Yulak Dar uit om mee te doen aan een van zijn experimenten. In dit experiment moeten de dorpelingen een wapen maken dat zo sterk is dat het alles kan raken en doden wat de dragen van het wapen maar wil. Om de inwoners van Yulak Dar te helpen, heeft Dementor een groep wijze magiërs meegestuurd. Zij noemen zichzelf de Cultus van Hissdar. Deze groep wijze figuren hebben zeer veel kennis en zijn bereid om hun kennis met de inwoners van het dorp te delen.

De voorbereidingen voor het experiment kostten veel tijd en wat ook niet meehelpt is dat die vreemde wezens die op zoek zijn naar menselijke offers weer zijn teruggekeerd. Zij lijken nu echter niet alleen op zoek te zijn naar offers, maar ook naar een uitverkorene uit een van hun profetieën. Gelukkig worden zij verslagen door de inwoners van het veel sterkere Yulak Dar. Ook het experiment lijkt te zijn gelukt en met dit wapen doodt Ragnar een zeer sterk wezen die uit de diepe krochten van de wereld leek te zijn gekropen.

Wanneer echter al het gevaar leek te zijn geweken, ontstaat er een nieuwe dreiging voor de inwoners van het dorp. Een leger wil zijn kamp opzetten in het dorp om van daaruit een oorlog te gaan voeren. De dorpelingen willen hun onafhankelijkheid behouden en verzetten zich tegen deze legermacht. Een groot gevecht ontstaat, waarbij zelfs de sjeik van Yulak Dar bijna het leven liet. Dit deel van de legermacht is verslagen, maar hoe lang zal het duren voordat de rest van het leger wraak komt nemen op hun gedode kameraden?

Expiatio 20

Vaandels wapperen, zwaarden kletteren en pijlen zoeven door Yulak Dar. Dit is geen oorlog of strijd, nee, dit is eer. In de naam van de Arche van Ridderlijkheid, Le Chevalier, werd in Yulak Dar een riddertoernooi georganiseerd om de moed van de strijders te toetsen. Hoewel vrijwel alle Archai het pact de rug toekeerden wisten de fanatici van Phobos hun eer te behouden door op slinkse wijze het toernooi te winnen. Terwijl Le Chevalier de troon van Phobos besteeg wuifden de vlaggen van Aydinlathma, Shenu, Bianhua, Sadaka en Hynafiat bij het kampement van Elpis. Zal het groene pact deze eenzaamheid doorstaan?

Daarnaast werden de inwoners van Yulak Dar vereerd met een bezoek van Remi Vidal, de voormalige koning van Tahir. Ooit dwong zijn naam respect af, nu smeekt hij anderen om gunsten. Uit wanhoop is hij een alliantie aangegaan met de pretentieuze Bronzen Koning. Deze schurkenleider teistert met zijn bende grote gebieden en vele landerijen rond Tahir. Sinds het bondgenootschap tussen Remi en de Bronzen Koning is de bandieten ‘koning’ plots een gevaarlijke pion geworden in het politieke spel rond Yulak Dar. De kruiperigheid van Vidal bezorgde de Bronzen Koning een belangrijk artefact, genaamd de ‘Codex’.

Tegelijkertijd werd Yulak Dar geteisterd door een horde Varjagen. Dit bijna-mythische volk van elite krijgers raast plunderend en feestend over de Creatie. In hun waan van ontstijging tot het Eeuwige Slagveld dansen zij op het graf van hun tegenstanders tot in het holst van de nacht. De helden van Yulak Dar wisten zich ten nauwe nood staande te houden in het licht van deze apocalyptische krijgers… Maar hoe lang weten zij de zeis van de dood te ontspringen nu zij hun kop boven het maaiveld uitsteken?

Expiatio 21

Bange rovers van de Bronzen Koning maken zich gauw uit de voeten met wat laatste buit. Hoewel de Bronzen Koning een machtige speler is geworden op het schaakbord van de wereld, lijken zijn rovers voorzichtig en schichtig. Tegen het vallen van de nacht vielen de plundertochten helemaal stil, want de nacht is van de Varjagen. Een half jaar geleden wist Yulak Dar zich staande te houden tegenover de behaarde mythische krijgers, maar deze weerstand was onder de Varjagen niet onopgemerkt gebleven. De belofte van eeuwige roem en glorie trok de aandacht van de grootste Varjagen krijgers, en de nachten in de wouden rond Yulak Dar vulden zich met bloed en staal.

Onder de druk van deze nachtelijke belegeringen probeerden de leden van de pacten van Yulak Dar desalniettemin hun rituele taken te volbrengen: De hergeboorte van twee van de Archai, Aydinlatma en Hynafiad. Waar de wedergeboorte van Aydinlatma getekend werd door een weldaad aan raadsels en mysterie, zou het derde ochtendgloren een veldslag aankondigen om de aard van de herboren Hynafiad te dicteren. Waar de leden van Elpis slim en geraffineerd de Arche van verlichting aan hun zijde verwierven, slaagde Phobos erin met brute kracht het conflict aan hun zijde te krijgen.

Naast hun rituele taken wisten de pacten over de jaren heen ook naam te maken voor zichzelf. Yulak Dar transformeerde van een verborgen rituele plaats in neutrale wouden tot een politieke macht op zich, een macht waarmee de omliggende landen rekening dienden te houden. Naast vijanden leverde dit de inwoners ook nieuwe bondgenoten op, waaronder de academici van het Reliquarium. Deze esoterische magiërs begeleidden de inwoners in de ontwikkeling van een nieuw wapen tegen de oprukkende Varjagen. Dit nieuwe wapen, een automaton samengesteld uit wrakstukken uit de omgeving genaamd Exodus, waakt nu rond de rituele plaats. Voor hoe lang zal deze nieuwe macht van Yulak Dar onuitgedaagd blijven?

Expiatio 22

Zweet stond op zijn voorhoofd. Paniek klonk in zijn stem. De academicus deed angstig zijn verhaal over de staat van de Magiërstoren van Tahir, het Reliquarium. Terwijl de inwoners van Yulak Dar druk bezig waren met het verslaan van de Varjagen heeft de Bronzen Koning zijn kans gezien om het Reliquarium departement voor departement aan zijn kant te krijgen. Door Maximilian, de Rector Magnificus, te chanteren wist de Bronzen Koning het Reliquarium definitief uit de invloed van Tahir weg te trekken. En wanneer de Bronzen Koning nieuw speelgoed heeft, kiest hij ervoor dit te gebruiken.

Yulak Dar werd nacht op nacht belaagd door de vreemde experimenten van de waanzinnige Maximilian. En terwijl deze gemuteerde wezens de poorten belaagden was het ook tijd voor de Pacten om zich te bekommeren om de wedergeboorte van de Archai Bianhua en Sadaka. Ondanks dit alles wisten de Yulak Dari hun dorp en hun landerijen veilig te houden zonder hulp van hun automaton. Maximilian werd geraakt daar waar hij kwetsbaar was, met een dolk in het hart van zijn vrouw Adelina. Een oude vloek werd hiermee beëindigd, maar een nieuwe lag nog in de waagschaal. Geconfronteerd door het dilemma van Bianhua kozen de inwoners om de gemuteerde experimenten van Maximilian te verwelkomen in de wereld, en gaven zij zo ruimte aan een nieuw volk.

Echter, het verval van Maximilian in de grip van de Bronzen Koning toonden aan allen dat de Bronzen Koning een macht is om niet mee te spotten. In het aangezicht van zijn toenemende invloed besloten de aangrenzende volkeren en rijken dat het zinvol was om te komen tot een centraal beraad in het neutrale Yulak Dar. Zullen de Yulak Dari de volkeren verenigen tegen deze oude vijand, of blijken de kaarten van het lot toch anders geschud?

Expiatio 23

De faam van Yulak Dar was aanzienlijk gegroeid door hun verzet tegen de Bronzen Koning. Ondanks hun geringe aantal wisten de inwoners van Yulak Dar hun onafhankelijkheid te behouden en dit dwong respect af bij de omliggende volken. Ondermeer door de angtaanjagende automaton Lumen Exodus werden zij welhaast onkwetsbaar geacht. Toen er dus, op aandringen van Tahir, een algemene bijeenkomst van de volkeren werd georganiseerd gold er één plek als vanzelfsprekend: Yulak Dar.

Spoedig begonnen de delegaties van de volken te arriveren. Om permanent invloed uit te oefenen in het nieuwe politieke machtscentrum stelden de volken ambassadeurs aan. Deze ambassadeurs zouden bindende besluiten nemen namens de volken.  

De agenda van de volksvergadering bevatte velerlei punten, maar één was verreweg het belangrijkst: De oorlog tegen de Bronzen Koning. Sommige volken waren sterk gekant tegen deze omhooggevallen vagebond terwijl anderen hem respecteerden of welhaast bewonderden. Het besluit over de oorlog zou zaterdagavond genomen worden. Om de veiligheid te garanderen tijdens deze cruciale stemming werd het ultieme wapen, Lumen Exodus, opgeroepen. Zijn dreigende gestalte waakte over de volksvergadering. Vlak voordat de stemmen werden uitgebracht verschenen er plotsklaps troepen van de Bronzen Koning die het dorp aanvielen. Zelfverzekerd wilden de ambassadeurs Exodus op hen afsturen. Een huivering trok echter door het afschuwelijke construct. Zijn stem, als knarsende tandwielen, sprak de volgende woorden: “Protectieprotocol verworpen, annihilatieprotocol geïnitieerd.” Exodus keerde zich tegen zijn meesters en vocht voor de Bronzen Koning. Paniek verspreidde zich in het dorp. Hun ultieme wapen, Exodus, was overgelopen! Gelukkig waren er enkelen die in deze waanzin het hoofd koel hielden. Met behulp van een raadselachtige Tart wisten zij het baken waarmee de Bronzen Koning Exodus manipuleerde te breken. Toen de malafide invloed van de Koning verwijderd was kwam Exodus echter niet tot rust. Hoewel beroofd van een doel, zaaide de ziedende machine nog steeds dood en verderf. Om te voorkomen dat het dorp werd uitgemoord besloot Felorian, ambassadeur van de Sami, tot een wanhoopsdaad. Door zijn essentie van compassie en bescherming over te dragen aan Exodus wilde hij hem kalmeren. Hij slaagde in zijn opzet, Exodus kwam tot rust, maar Felorian betaalde met zijn leven.

Nu eindelijk duidelijk was wat de ware intenties waren van de Bronzen Koning verklaarden vele volken hem de oorlog. In de hoop de beslissing af te wenden viel de Bronzen Koning het dorp de volgende dag op volle gevechtssterkte aan. Onder leiding van zijn adjudant Lilliane slaagden zijn troepen erin het vaandel van de Arche Le Chevalier te roven, maar niet om het verzet van Yulak Dar te breken. Sinds die dag beoorlogen vele volken de Bronzen Koning, en schuiven zij hun onderlinge ruzies opzij. Tahir vecht naast de Sami, Havelingen naast Kannibalen. De eendracht is groot, maar voor hoe lang nog? Oude vetes worden nu eenmaal niet gemakkelijk vergeten……..

Expiatio 24

Daar lag hij, zijn levenloze blik en met bloed betraande ogen staarden voor hem de leegte in, overrompeld door de bloeddorstige omstanders, wie ieder klaar waren om het einde van zijn leven te bewerkstelligen.

De Bronzen Koning.

De man wie de meest brute criminelen, gewetenloze moordenaars en uitschot van elke samenleving verzamelde onder zijn banier. De man wie hun meedogenloosheid gebruikte om de zwakkeren te onderwerpen, ten goede van zijn Vrijstaat. De man wie kennis vergaarde, grootser dan een mens zou moeten hebben, en de hemel openreet.

Waar zijn aangezicht voorheen nog bij de meest dappere krijgers angst inboezemde, leek er op zijn laatste dag niets over te zijn van de voorheen zo machtige despoot.

Met de schamele restanten aan soldaten die hij en zijn handlanger, Remy Vidal, nog konden verzamelen voerde hij een wanhopige aanval naar de rituele plek. Eenmaal binnen viel de Bronzen Koning stil, alsof hij vreedzaam op zijn einde wachtte.

Binnen luttele seconden nadat de barrière die hem beschermde viel, hadden de Yulak Dari hun wapens diep in zijn vlees geplant. De verwarde, wanhopige roepen om onschuld en uitleg die hij uitkraamde werden door de inwoners van Yulak Dar niet gehoord, of simpelweg aan de kant gewuifd. De Bronshond had zich eindelijk in een positie gewerkt waar hij zich niet zomaar uit zou kunnen werken, hem laten ontsnappen was geen optie.

Zijn handlanger, de gevallen Tahiriaanse koning Remy Vidal, werd een noodlottig einde bespaard. Onder vrijgeleide, en met een nieuwe bondgenote in het verschiet verliet de afvallige adelman Yulak Dar. Met de dood van de Bronzen Koning zal hij niet de enige zijn die zijn bondgenootschappen herziet, en zijn volgende stappen beraamt.

Het was immer de dreiging van de Bronzen Koning die de volkeren deed samenwerken, het gevaar van zijn macht die de verschillen overbrugde.

Loyalisten worden onder vaandels geschikt, ambities worden gescandeerd.

Wanneer de rook van de oorlog wegtrekt, zal een nieuw wereldtoneel onthuld worden.

Expiatio 25

Met geheven glazen, trotse stemmen en kameraadschap werd de val van de Bronzen Koning gevierd. Dit lijken slechts warme gevoelens uit het verre verleden. Waar nog geen half jaar geleden volkeren van alle landen zij aan zij vochten tegen de Bronshond bloeien oude rivaliteiten weer op. Niets is vergeten, laat staan vergeven.

Een delegatie die zong over de hoogtijdagen van het verbond tussen de volkeren is zelfs aangevallen uit naam van de Matriarchii. De Matriarchii ontkennen echter alles. Onderzoek zal moeten worden uitgevoerd.

Tahir, als voorzitter van het verbond, zou zich normaal gesproken over dit soort onderwerpen ontfermen, maar de gemoederen zijn zeer onrustig. Het volk is zich klaar aan het maken voor een opstand. De Chevalier is met groepen rebellen de straten op aan het gaan om deuren in te trappen en wapenkamers te plunderen. De vraag is niet langer òf de rebellie komt, maar wanneer, en wie de Tahiriaanse troon op gaat eisen. Normaliter zouden de meesten zich achter de Vidals scharen, maar gezien Remy Vidal ooit bondgenoot is geweest van de Bronzen Koning, lijken de Luzacs ineens een reële optie. De huidige regent Marie-Louise looft beloningen uit voor degenen die loyaal blijven en stuurt soldaten om met harde hand de orde te herstellen.

Angst ligt als een loden deken over de harten in het dorp nu Damrell gestaag zijn weg maakt richting Yulak Dar. Het dorp heeft ternauwernood stand gehouden tegen enkele luitenanten van deze Demoon, maar zal het Kakodesmeuon, versterkt met de juiste runes en incantanties, nodig hebben om ook maar een kans te maken tegen Damrell zelf. Elk uur dat verstrijkt in het aangezicht van Damrells komst is een teistering voor de dorpelingen. Schichtig bereidt men zich voor. Het enige bonzende geluid wat bij ieder in zijn hoofd speelt: “Damrell komt eraan”.

Om de salubriteit van de Creatie te bewaren moest tot slot een nieuw lichaam worden geschapen voor Hynafiad, de Arche van Conflict. Het creëren van zoiets groots en machtigs kan slechts met bloed en devotie. De Hiramsat roept een Katharse uit waar strijders uit heel Yulak Dar zich moeten scharen onder het vaandel van de 5 overige Archai. Waar de strijders enkele uren daarvoor nog samen vochten om het dorp te beschermen stonden ze nu tegenover elkaar. Zij betrachtten geen terughoudendheid. Na oneindig wapengekletter en kreten van pijn en glorie stonden slechts de strijders van Bianhua overeind. Er is gebloed voor de Creatie, het lichaam is geschapen, de wedergeboorte kan beginnen.

Expiatio 26

Op dagelijkse basis sterft menig held een onbezongen dood in het dorp Yulak Dar. In deze oneindige lijst van gezichtsloze gestorvenen is er één die de uitzondering maakt. Deze held onder stervelingen was niemand minder dan Hendrik de Hater. Te zijner eer kwamen alle inwoners van Yulak Dar tezamen om Hendrik op gepaste wijze door te sturen naar het volgende avontuur.

Wanneer de overige helden wederkeren in het dorp komen ze oog in oog te staan met de nieuwe materialisatie van Hynafiad, de Arche van Conflict. Het bloed begint te borrelen en met elke klop van het hart voelt ieder de adrenaline door zijn aderen gieren. Al de terreur van de afgelopen jaren heeft Hynafiad gevoed, en nu zal zij Conflict verspreiden! Waar Hynafiad gaat, volgt Escalatie. Menig vriend wordt overrompeld door emoties van Passie, Agressie en Verraad. Paniek breekt uit in het dorp wanneer de inwoners elkaar te lijf gaan. Met moeite houdt men vriend en vijand in bedwang.

Wanneer er weer enigszins rust heerst in het dorp treedt een Sami karavaan nader onder leiding van Emir Hamit al Sharif. De leden van de karavaan verzamelen zich bij de rituele plek waar een verteller spreekt over hun odyssee. Terreur heerst in de Areàd. Alhoewel de Bronzen Koning verslagen is, bezit Tahir nog steeds het Reliquarium, wordt de woestijn geteisterd door boze luchtgeesten en is sinds kort ook Damrell met zijn kornuiten daar te vinden. Wanneer de verteller spreekt over het keerpunt in hun reis waarna alles opeens mee zat, verschijnt er een enorm Altaar dat ze onder het zand hadden gevonden. Feest wordt gevierd en geschenken uitgedeeld na het verschijnen van dit Altaar, dat in de loop der tijd wonder na wonder lijkt te verrichten en dienaren van de Herder aantrekt. Het lijkt te mooi om waar te zijn.

Na een oneindigheid van verwoesting is Damrell de volgende dag in Yulak Dar aangekomen. Al een jaar heeft het dorp zich voorbereid het Kakodesmeuon te gebruiken om voor eens en altijd een einde aan deze Demoon te maken. Na salvo’s van Demonen en schavuiten weet Damrell door de linie’s heen te breken. Damrell bezoedelt de Put van Pact Phobos en er lijkt geen eind te komen aan zijn furie. Slechts door het knielen van tientallen inwoners bij het mysterieuze Altaar weet het dorp samen met dienaren van de Herder, Damrell te verdrijven.  Maar hoe lang voordat Damrell wederkeert om af te maken waar hij mee begonnen is?

Als de Hiramsat, strijders der Creatie, toetreden in Yulak Dar en nogmaals het dorp in paniek en wanorde aantreffen na de nederlaag tegen Damrell zijn ze klaar met de onkunde van Pact Elpis en verstoten ze deze als een van hun bondgenoten. Pact Elpis is klaar met het despotische gedrag van de Hiramsat en slaat een nieuwe weg in. Hun idealen zijn nog slechts aan de ingewijden bekend, maar duidelijk is dat zij radicaal gaan breken met de traditie waarin zij stonden. Pact Phobos zal ondersteund blijven door de Hiramsat in de strijd voor de Creatie.

Wanneer Yulak Dar nog aan het bijkomen is van de aanval van Damrell ruikt een van de dorpelingen een mogelijkheid. Samen met een horde aan ondoden belegert Libitina het dorp. Radeloos slaat het dorp terug, niet bevattend hoe een vriend dit hen aan kan doen. Hoe kan Yulak Dar zich staande houden, wanneer vriend van vijand niet te onderscheiden is?

Expiatio 27

De bellen luiden. Met precisie en geheven schild stormt Yulak Dar door de poorten haar vijand tegemoet. Niet met het doel deze te verslaan, maar om een bres te slaan voor hen die het Kakodesmeuon dragen. Met strategisch inzicht wordt het veld schoon geveegd en een linie gevormd om de eindeloze horde van demonen en gespuis in bedwang te houden. Daar waar de een viel, werd deze kundig in veiligheid gebracht en werd de leegte schouder aan schouder opgevuld. Alles om de linie te behouden. En dan eindelijk de verlossende woorden. Damrell werd omringd, het Kakodesmeuon geactiveerd en het einddoel gedefinieerd. Een explosie aan wit licht veraste Damrell ter plekke. Eenheid heerste in het dorp, al was het maar voor een enkel moment.

Bij terugkomst brandden er zwarte kaarsen op de Ark van Hanan’El, welke een duistere gloed verspreiden met een onbekend doel. De interesse in de Ark van de volkeren rondom bleef groeien. De volgende dag kwam een voorhoede langs van hen die zichzelf "de Gezegenden" noemen. Versterkt door enkele Matriarchii, Luzac’s en zelfs een automaton eisten zij dat de Ark aan hen werd overhandigd. Dezelfde avond zou de entiteit aanwezig in de Ark namelijk naar buiten treden. Het dorp verzette zich hevig tegen deze nieuw gevormde alliantie en wist de Ark te behouden. Waarom deze groeperingen echter de handen ineen hebben geslagen en wat hun doel is blijft onduidelijk.

Later deze dag mocht Yulak Dar een onbekend volk verwelkomen. Enkele Ayalagch krijgers kwamen verhaal halen over waarom er plots Dahari zijn neergestreken op de kust van de Heilanden, wat al generaties lang hun gebied is. De eerder gemaakte afspraken door de ambassadeurs lijken internationale consequenties te krijgen.

Het werd nacht en daar verscheen hij, een gelaat van puur licht. Hanan’El, zoon van de Herder, trad sereen uit zijn schuilplaats met hoop in zijn ogen. Een zee van warmte en rust spoelde over het dorp en voor enkele seconden was het stil. Plots een krijs van devotie, snel gevolgd door een dolk in de rug. De hemel werd verduisterd door zeeën van smet die de inwoners van Yulak Dar uitstortten over de gevallen Engel. Na de 8e steek, viel de Engel op zijn knieën. Het licht in zijn ogen begon te dimmen en met zijn laatste kracht vergaf hij het dorp voor hun daden. De hemel scheurde open en de klaagzang van een Vader die niets meer heeft begon. Zijn essentie, ooit Puur en Goed, bestaat nu slechts uit Wanhoop en Onbegrip.

Nog niet bijgekomen van de daden van de nacht ervoor, kwam er een afsplitsing van het leger van de Luzac’s door Yulak Dar gemarcheerd. Zij eisten voorraden voor hun tocht naar het noordwesten waar het overige deel van het leger verzamelt. Efficiënt werden deze loze kreten de kop in gedrukt en werden de verslagen soldaten de rituele cirkel in getrokken. Le Chevalier werd opgeroepen om deze laffe krijgers als slaven te accepteren in de hoop Tirannie terug te brengen en de rebellie in Tahir, geleid door Le Chevalier, te stoppen. Soldaten in Tahir kunnen nu weer de orde handhaven in de alom heersende Chaos zonder een mes in hun rug te verwachten. Vaders kunnen weer op het land werken om hun kinderen te voeden in plaats van misleid te worden door illusies van gelijkheid. Moeders kunnen zich weer toeleggen op het naaien van kledij voor de adel in plaats van de barricades op te gaan. Het volk is vernederd en gebroken. De akkers van Tahir dragen weer vrucht. Maar wat zal er oprijzen uit deze bodem bemest met ressentiment en wraakgevoelens?

Wie wind zaait, zal storm oogsten…..

Expiatio 29

Met een treurige klaagzang kwamen de laatste volgelingen van Hanan’El Yulak Dar binnen gestrompeld. Al het pijn en leed welke zij het afgelopen jaar hebben doorstaan na de val van hun Heer was duidelijk te zien in hun ogen. Na een korte stilte nodigden zij ieder kind uit om hun Heer te herdenken, die precies een jaar eerder sneuvelde op deze gronden. Maar niemand reageerde. Een processie van slechts enkele inwoners van Yulak Dar begon zich langzaam en sereen naar zijn herdenksteen te bewegen. In stilte en eenzaamheid werd het kind van de Herder herdacht.

    De overige inwoners van Yulak Dar geloofden niet in stilstaan bij daden uit het verleden. De vijanden der Creatie roerden zich in het duister en dus zullen zij des te feller moeten strijden om dit tegen te gaan. Om de inwoners van Yulak Dar te ondersteunen in hun strijd tegen de Gezegenden, kwam het Reliquarium met een waarschuwing dat de Gezegenden de Rituele Plek van Yulak Dar over willen nemen door middel van “Zwarte Kaarsen” die zij rondom het dorp plaatsen. Gelukkig kwam het Reliquarium niet slechts met een waarschuwing, maar plaatsten zij ook een machine welke Zwarte Kaarsen in een kleine radius rondom het dorp kon identificeren. Na een korte uitleg maakten de inwoners zich de machine eigen en begonnen zich voor te bereiden op de komende strijd. 

    Toen de hoorns der strijd bliezen waren het echter niet de Gezegenden die voor de poorten stonden, maar verscheen de Demoon Baw’nun. Linies werden gevormd om enkele seconden later gebroken te worden door zijn machtige slagen. Met precisie en vastberadenheid bewoog Baw’nun zich dwars door de strijders van Yulak Dar naar het kampement van Phobos, waar hij vervolgens de zielen van de Put tot zich begon te nemen. De Hiramsat konden dit niet zomaar laten gebeuren. Met de hulp van enkele inwoners van Yulak Dar ketenden zij Baw’nun en trokken hem via de rituele plek weg uit Yulak Dar. 

Ergens ver weg van ieders zicht wisten zij de verwarde Baw'nun te knechten. Met de verandering van de Demoon heeft hij de Raad van Invictus achter zich gelaten en zich boven het Pact Phobos geplaatst. 

    Een knarsend geluid van staal op staal begon langzaam hoorbaar te worden. Tandwielen begonnen te draaien en de machine van het Reliquarium wees meerdere kanten op. De Rituele Plek werd belaagd door de Gezegenden, met aan het hoofd Tondro en een gecorrumpeerde Bianhua. Zij wisten zich achter een onzichtbaar schild te verschuilen, terwijl de Rituele Plek langzaam onttrokken werd van energie. De inwoners van Yulak Dar moesten zich tactisch opdelen om de meerdere brandende Zwarte Kaarsen rondom het dorp een voor een uit te schakelen. Bij het doven van de laatste kaars brak het schild en verdween Tondro onder een massa van helden. Zonder de sturing van de Gezegenden strompelde de verwarde Bianhua het duister in.

    Een dergelijke corruptie van een der Archai schaadt de wereld en de Hyramsat kwam in actie. Gebloed moest worden om de wereld schoon te spoelen. Phobos en Elpis riepen de pijlers bijeen en openden de weg naar het Katharse. Maar daar waar Totem en het Echelon met wapperende vaandels de roep beantwoordde, bleef het bij Summa en Invictus stil. Alles werd echter duidelijk toen Phobos zijn gelederen liet zien. Een linie grootser dan die van meerdere pijlers en pacten bij elkaar marcheerde het Katharse op. Met een schreeuw van Devotie stormde de roedel van Totem op Phobos af en startte de strijd. Dapper en heldhaftig werd gestreden door ieder, maar met kunde en precisie wist Phobos de anderen stuk voor stuk te omsingelen en af te slachten. Het stromende bloed trok in de aderen van de wereld en schoonde Bianhua.

Expiatio 30

Donkere wolken pakken zich samen boven Yulak Dar. Met vereende krachten is vorig half jaar voorkomen dat het dorp viel door de aanval van de voorhoede. De eenheden, vooruitgestuurd door de leylijn van Vashvahan Kali, werden ternauwernood verslagen door de inwoners van Yulak Dar. Hun plan om de leylijn door te trekken verijdeld. Maar nu was daar de hoofdmacht, met precies hetzelfde doel. Simpelweg aangemarcheerd over land, hadden zij al vele steden groter dan het nietige Yulak Dar doen buigen, veel grotere divisies gebroken. Niemand had ooit standgehouden tegen gecombineerde macht van de Herder, Vashvahan Kali, Luzac en de Vervloekten. Het plan was dan ook niet om het dorp in handen te houden, dit zou louter leiden tot een smadelijke nederlaag. Feitelijk konden de inwoners beter evacueren om hun huid te redden. Er was echter één huzarenstukje dat, wanneer verricht, het tij van de oorlog kon beïnvloeden. De Tahiriaanse ingenieurs van het reliquarium hadden een methode uitgevogeld om rituele plekken onklaar te maken. Potentieel kon de stormloop van het kwaad vertraagd, of misschien zelfs een halt toegeroepen worden door van noord naar zuid de nexi tot de Aread onklaar te maken. Zo stopte in ieder geval de corrumperende invloed in het netwerk. Alle plekken boven en onder Yulak Dar waren al gesaboteerd. Dit gehucht was het laatste lek. De procedure om de rituele plek onklaar te maken vergde tijd. Tijd die de Yulak Darianen moesten winnen. Vijf aanvalsgolven moesten ze van zich afslaan, dan zou een enigmatisch object, de katalysator, de plek op non-actief stellen. Tot dan toe had niemand de aanval weerstaan.
De voltallige macht van Kadaralims karkas werd uitgestort. Allereerst een nog menselijke aanval, van edelmoedige maar geharde ridders. Het dorp, onvoorbereid ondanks de vele waarschuwingen, zeeg ineen onder de beukende langzwaarden van deze eermalige Tahirianen. Een groot deel van het dorp was al gevallen voordat Yulak Dar zich hergroepeerde en de eerste golf liet breken. Vele altaren, zegeningen verschaffend om Yulak Dar te sterken, waren al bezoedeld door de eerste groep van nota bene stervelingen.
De tweede golf was al bovennatuurlijker. Onkwetsbare automatons zaaiden dood en verderf onder het zwakke vlees van de verdedigers. Staal en vuur verzengden bleke huid. Met veel moeite wisten de leiders van Yulak Dar de procedures en mechanismen van de automatons tegen zichzelf te keren, en zo de tweede golf te weerstaan.
Met het vallen van de nacht daalde doodse stilte neer over het dorp. Huiverend en verkleumd wachtte men op wat de nacht zou brengen. Plots klonk er het geluid van slepende benen en kreunende lichamen. De bas van de traag marcherende voetstappen van het noodlot werd geaccentueerd door het schrille gekrijs van verscheidene inwoners die ontvoerd waren en nu tot voeding dienden voor een duister ritueel. Linie na linie van de ondoden werd verbrijzeld, maar telkens herrezen zij weer. De necromantiër had zich verschanst in het duisterste stuk van het woud, en vele expedities konden de locatie niet vinden. Uiteindelijk doken de redders op, geleid door een heilig licht, en werd het profane ritueel doorbroken. Erger dan dit kon het niet worden, toch?

De aanval bij het eerste morgenlicht logenstrafte dat idee. De prachtige processie, omgord door zachte zonnestralen, bracht louter vredige boodschappen en wilde zelf geen bloed laten vloeien. Dat lieten ze over aan de dorpelingen onderling. Door de benevelende kracht van de Herder wisten de aanvallers Yulak Dar om te toveren tot makke, volgzame schapen. Bevelen opvolgend van de leider van de kudde. Vriend viel vriend aan, bondgenoot bondgenoot. En onder het hemelse gezang van pacifistische priesters sloeg Yulak Dar de hand aan zichzelf. Pas toen het wijwater waarmee de spreuk werd uitgesproken was uitgeput wist Yulak Dar snel de divisie te overmeesteren, en hen te zegenen met hun eigen bloed.
De laatste aanval zou niet te stoppen zijn. De hoogste generaals van de Vervloekten zouden zelf in het strijdperk treden. Shi’nut, Libitina en Bhor. Yulak Dar moest hen dusdanig afremmen dat de katalysator haar werk kon voltooien. Daarna moest men direct vluchten, want een ieder die achterbleef zou onvermijdelijk sterven. De linies van Yulak Dar vielen als los zand uiteen, mede omdat praktisch alle zegeningen al waren gebroken. Desondanks vertraagde dit zand de vijand genoeg om, vlak voordat zij de rituele plek binnendrongen, deze onklaar te maken. De woede en furie van de Vervloekten was ongekend. Yulak Dar, ontheemd, hoorde hun geschreeuw tot aan de evacuatieplek. Droefenis en bittere tranen om het verlies van hun dorp gingen gepaard met een sprankje vreugde. De Nexus was net op tijd onklaar gemaakt. Hopelijk zou het genoeg zijn….

Expiatio 31

Expiatio 32

Het orkest van de tijd speelt de noten van verandering. Het dorp toont zich het centrum van het conflict tussen de twee grote allianties. Met Tahir en het Tsaardom aan de ene kant en Tartapolis, de Herder, Haven en de Vervloekten aan de andere kant zijn de laatste klanken van de strijd ingezet.

Gedreven door devotie en wil om te overleven dirigeerde de priester van Verandering de dorpelingen om enorme hoeveelheden kracht te verzamelen en hiermee het akkoord in te zetten dat de Vervloekten voor altijd zal vernietigen.

De energie moest worden verzameld in een werktuig gemaakt door de leider van de tarten zelve: Vashvahan Kali, de meesterstrateeg en grootste denker van onze tijd. De drie energieën van creatie moesten gebalanceerd worden om als perfecte lont te kunnen dienen, om de noodlottige reeks van gebeurtenissen die Vashvahan Kali gepland had in werking te laten treden.

De balans moest worden gezocht, en gevonden werd hij: met de energieën van alle groeperingen in het dorp werd de lont ontstoken, waarna de trompetten van het noodlot aanschalden en het slotstuk van de vervloekten inluidde.

De lont ontstoken, de energie vond haar weg door de leylijnen naar haar waker, die de energie omarmde en bundelde om nog één keer het karkas van haar broer te animeren. De geweldige raderen van techniek en vooruitgang draaiden weer als voorheen, voor even herleefden oude tijden. 

De grote strijder werd geactiveerd, precies lang genoeg om het de zwarte smet weg te branden. Precies lang genoeg om de balans te houden in Kadaralims Karkas. Perfect als het lichaam ooit gebouwd was, was het in staat de energie te beheersen en te sturen naar alles wat de perfectie van creatie zo lang heeft besmeurd. En branden deden ze, allemaal!

Terwijl de rook uit het karkas opsteeg en de verschroeiing realiteit werd, waren de dorpelingen gevlucht naar het Katharse, waar hun bloed creatie sterkte. De grote strijders van het Echelon overwonnen hun kameraden, gesterkt als zij waren door hun broederschap en de raad. Toen alle anderen bloedend op de grond lagen, stonden zij nog fier, glorieus als de nieuwe dageraad die zich aankondigde in Yulak Dar.

Na de strijd trokken de dorpelingen terug naar hun dorp, om te ontdekken dat het vuur in de smederij van verandering ook hun dorp niet ongemoeid had gelaten. Vier nieuwe zuilen verrezen in het midden van het dorp. Twee nieuwe bakens om over hen te hoeden zijn benoemd. Leve de nieuwe wereld! Leve het nieuwe dorp! Leve de nieuwe plek! Leve de overwinning op de Vervloekten!