E37: Het Proefstuk

Na het grote gevecht met de ijsdemoon Nin, met bijna het einde van Yulak Dar als gevolg. was het nu de taak van de helden om een plan te bedenken, een plan om Nin voor eens en voor altijd onschadelijk te maken.

Met Nin nu openbaar op de troon in het Tsaardom Yaga, leek alle hoop voor de helden verloren. Maar uit een onverwachte hoek, kwam daar Daryna Vidanalov, de verloren dochter van de oude Tsaar, die al die tijd verborgen zat in Tahir. Deze gebore Tsarin zal de vrouw worden die de volkeren zal verenigen, en een opmars zal maken richten het Tsaardom. Om samen met de hulp van onze helden deze tirannie te stoppen.

Het plan bedenken bleek echter lastiger dan gedacht. Zoals vaker in dit magische dorp, ging dit niet zonder slag of stoot. Echelon en Totem hadden namelijk andere opvattingen over hoe dit moet gebeuren, het was de taak van de andere groeperingen om een kant te kiezen, en tot een uiteindelijk plan te komen. 

Het plan was nog niet rond, Hynafiad de Arche van conflict kwam langs, en brandmerkte alle twijfelende groeperingen met een vloek.

De ijsdemoon Nin is uitgedaagd, en is onderweg naar Yulak Dar. De discussie over het plan is nog in volle gang, maar de tijd van actie is aangebroken.

De teerling is geworpen.

 

 

 E36: Het Testament

Door de hoogst dappere daden van een groep reizigers, heeft Yulak Dar de golvenbreker uit de klauwen van de ijsdemoon Nin weten te krijgen. 

Na alle onderbrekingen en tegenslagen, is het dan nu echt tijd, het tellen van de stemmen, en de bekendmaking van de nieuwe golvenbreker.

Een prachtige ceremonie volgt, een uitvaart waardig voor de oude Golvenbreker die zo lang zijn zware taak heeft uitgevoerd. Tranen vallen naar beneden over ieders gezicht als hij zijn laatste rustplek betreedt en samen met twee trouwe Sami volgelingen de rivier afstroomt, en hij eindelijk het stokje over kan dragen aan de volgende elementaire avatar van het element Water.

Na de emotionele uitvaart wordt de nieuwe Golvenbreker bekend gemaakt. Vol verwachting luisteren de helden van Yulak Dar afwachtend op de uitslag van de stemming. 
De spanning wordt doorbroken en de naam van de nieuwe Golvenbreker weerklinkt door het dorp: Yar’Nadlekk, de kandidaat van Aevitas, neemt de taak op zich!
Aan de ene kant van het dorp klinkt luidkeels gejuich, en aan de andere kant duidelijk frustratie. De stemmen waren duidelijk, en het Testament is voorgedragen.

Maar voordat er feest gevierd kan worden. Komt de ijsdemoon Nin het feest verstoren. Woest dat zij niet is gekozen tot nieuwe Golvenbreker, kwam zij met heel haar leger demonen om Yulak Dar te vernietigen, en dat was haar nog bijna gelukt! Met een ijzige kracht sloeg zij heel het dorp in puin. Het kille gelach van de Ijsdemonen is het laatste wat gehoord kan worden, voordat een doodse stilte over het heldendorp valt. 

Yulak Dar heeft verloren, en de helden lijken langzaam een koude dood te sterven…

Gelukkig stak de nieuwe Golvenbreker, Yar’Nadlekk daar een stokje voor. Alle in ijs veranderde dorpelingen kwamen weer bij zinnen, en Yar’Nadlekk sprak ze toe, en zo bewijzend dat de dorpelingen een goede keuze hadden gemaakt. 

Het is duidelijk dat Yaga niet langer in handen kan blijven van Nin. Door de komst van de nieuwe golvenbreker, wordt het element ijs zwakker en zwakker. 
Dus als er een moment is om toe te slaan, is het nu…

 

 

E35: Stemmingswisselingen

Dit is het moment waar al meer dan een jaar naar toe wordt gewerkt: De stemming over de opvolger van de Golvenbreker. De kandidaten zijn bekend. De inwoners van het dorp hebben zich geïnformeerd. De stemvijver staat klaar. Iedereen is er klaar voor.

De golvenbreker maakt zijn laatste opwachting in het dorp om afscheid te nemen en het stemproces in werking te stellen. Er hangt een opgelaten sfeer in het dorp, dat nu weer onder het juk van de Yaga vandaan is.

Maar dan. Het is zaterdagavond. Het laatste feest van de golvenbreker. Er is een circus. Ze doen magische goocheltrucs ter vermaak van de taverne. De golvenbreker doet mee in een truc met een doek met het wapenschild van de Yaga. De golvenbreker zou onzichtbaar worden gemaakt, maar hij verdwijnt. Hij is ontvoerd. Weggetrokken van zijn eigen feest door de sluwe klauwen van de IJsdemoon Nin.

De Golvenbreker moet gered worden! De legioenen van het Tsaardom staan tactisch tussen de inwoners en de Golvenbreker en er rest weinig anders dan de strijd weer aan te gaan met het leger van het noorden. Helaas tevergeefs, de Golvenbreker wordt weggeleid, te zwak om zich te verzetten, geboeid door magische boeien. Op weg naar de kerkers van het IJspaleis, waar Nin hem zal verslinden om zo zijn positie in te kunnen nemen.

Er heerst verslagenheid. Er worden verwoede pogingen gedaan om de golvenbreker te sterken en te steunen. De legioenen van het Tsaardom trekken weg, en laten het dorp in verwarring achter: Hoe moet dit nu verder? Hoe krijgen we de Golvenbreker terug? Hoe voorkomen we dat Nin de macht van een elementaire avatar tot haar beschikking krijgt?

De Golvenbreker zal gered moeten worden...

 

 

 

E34: Op glad ijs

De IJsdemoon uit het noorden, Nin, heeft door de invloed van de troon een sterke drang tot expansie en onderwerping. Na een veldtocht tegen de Matriachi, zijn de vrije landen rond Yulak Dar aan de beurt. De Tsaar heeft opdracht gegeven tot het oprichten van een wachttoren en het instellen van de gerechtelijke macht van het Tsaardom. Hiervoor heeft hij een afgezant gestuurd met een leger soldaten om dit in goede orde te laten verlopen.

Yulak Dar, met een sterke drang tot vrij en ongebonden zijn, accepteerde dit niet. Des te meer decreten werden geïntroduceerd, des te meer het verzet tegen deze overheersing groeide. Dit kwam tot uitbarsting toen de IJsdemoon Nin haar ambities ten opzicht van de positie van de golvenbreker kenbaar maakte tijdens de presentatie van de kandidaten door het dorp. 

Nin was altijd gelieerd aan Aevitas, maar Aevitas heeft haar niet gekozen als kandidaat, waardoor dit voor Nin niet langer houdbaar was. Ze is woest op hen en beveelde haar soldaten de aanval te openen. Na een verschrikkelijke strijd trokken de troepen van het Tsaardom zich terug, maar dat zal niet lang duren.

Ondertussen zijn de kandidaten inmiddels bekend bij de inwoners: De waterval Igualot is de kandidaat van het Echelon en de Totem. Aevitas, de samenvoeging van de vroegere groepen Invictus en Phobos, stelt Yar Nadlekk een waterdemoon kandidaat. Als laatste werken Elpis en Summa samen om een nu nog naamloze kandidaat te maken. Het is nu aan de inwoners om zich volledig te informeren over de kandidaten en hun voors en tegens, om dan over een half jaar een doordachte beslissing te maken. 

 

 

 

Expiatio 33: Het feest der karavanen

In het dorp arriveerden drie karavanen van de Sami voor hun jaarlijkse uitwisseling van kennis, vaardigheden, politiek en spiritualiteit. De karavanen bestaan uit een breed scala aan geloven en beroepen. Het feest is plezierig en fijn, precies wat het hoort te zijn. Totdat de hoofdgast zijn opwachting maakt. De Golvenbreker, Avatar van het Water zelve, heeft een zwaar en emotioneel bericht: Hij zal niet lang meer op Creatie rondlopen, zijn tijd zit er bijna op. Hij zal sterven en daarmee moet er gezocht worden naar vervanger voor deze eervolle maar ook ernstige taak.

Het was een hoop lieden al opgevallen dat het niet goed ging met het element. Watermagiërs over de hele wereld waren verward en er groeide magische kristallen op hun huid. Maar dat dit voortkwam uit de afnemende kracht van de Golvenbreker, nee, dat had niemand verwacht.

Toen de emoties bedaard waren, en de ergste tranen waren gehuild, werd de pijnlijke politieke consequentie van dit alles duidelijk. De groeperingen van het dorp zullen verantwoordelijk zijn voor het kiezen van een waardige en vaardige opvolger. Zij zullen daarvoor samenwerken, om de neutraliteit van de kandidaat te garanderen. De zoektocht begint: Welke entiteiten zullen de groepen aandragen, en welke is het meest geschikt?

Nu het feest der karavanen de vreugde verloren was, kwam het snel ten einde. Zaadjes voor nieuwe vriendschappen zijn gepland, belangrijke overleggen gevoerd. Maar dit feest zal voor altijd herinnerd worden als de aankondiging van het afscheid.

 

 

 

Expiatio 32: Schisma

 

Het orkest van de tijd speelt de noten van verandering. Het dorp toont zich het centrum van het conflict tussen de twee grote allianties. Met Tahir en het Tsaardom aan de ene kant en Tartapolis, de Herder, Haven en de Vervloekten aan de andere kant zijn de laatste klanken van de strijd ingezet.

Gedreven door devotie en wil om te overleven dirigeerde de priester van Verandering de dorpelingen om enorme hoeveelheden kracht te verzamelen en hiermee het akkoord in te zetten dat de Vervloekten voor altijd zal vernietigen.

De energie moest worden verzameld in een werktuig gemaakt door de leider van de tarten zelve: Vashvahan Kali, de meesterstrateeg en grootste denker van onze tijd. De drie energieën van creatie moesten gebalanceerd worden om als perfecte lont te kunnen dienen, om de noodlottige reeks van gebeurtenissen die Vashvahan Kali gepland had in werking te laten treden.

De balans moest worden gezocht, en gevonden werd hij: met de energieën van alle groeperingen in het dorp werd de lont ontstoken, waarna de trompetten van het noodlot aanschalden en het slotstuk van de vervloekten inluidde.

De lont ontstoken, de energie vond haar weg door de leylijnen naar haar waker, die de energie omarmde en bundelde om nog één keer het karkas van haar broer te animeren. De geweldige raderen van techniek en vooruitgang draaiden weer als voorheen, voor even herleefden oude tijden. 

De grote strijder werd geactiveerd, precies lang genoeg om het de zwarte smet weg te branden. Precies lang genoeg om de balans te houden in Kadaralims Karkas. Perfect als het lichaam ooit gebouwd was, was het in staat de energie te beheersen en te sturen naar alles wat de perfectie van creatie zo lang heeft besmeurd. En branden deden ze, allemaal!

Terwijl de rook uit het karkas opsteeg en de verschroeiing realiteit werd, waren de dorpelingen gevlucht naar het Katharse, waar hun bloed creatie sterkte. De grote strijders van het Echelon overwonnen hun kameraden, gesterkt als zij waren door hun broederschap en de raad. Toen alle anderen bloedend op de grond lagen, stonden zij nog fier, glorieus als de nieuwe dageraad die zich aankondigde in Yulak Dar.

Na de strijd trokken de dorpelingen terug naar hun dorp, om te ontdekken dat het vuur in de smederij van verandering ook hun dorp niet ongemoeid had gelaten. Vier nieuwe zuilen verrezen in het midden van het dorp. Twee nieuwe bakens om over hen te hoeden zijn benoemd. Leve de nieuwe wereld! Leve het nieuwe dorp! Leve de nieuwe plek! Leve de overwinning op de Vervloekten!

 

 

Expiatio 31: De Toorn van de Troon

Slechts luttele maanden geleden waren van noord naar zuid de Nexi onklaar gemaakt. Hoewel de paniekerige terugtocht van de Tahiriaanse legioenen daardoor ordentelijker kon verlopen, bleef het toch bij een vlucht. Het tij van de Vervloekten was niet te keren. Ze marcheerden voort, trager, maar niet minder onafwendbaar. Tahir-stad werd in staat van verdediging gebracht, zoveel was dan wel mogelijk door de tijd die gewonnen was.

Met het vallen van de nacht kregen de voormalige inwoners van Yulak Dar een heugelijk bericht. Kleumend als zij zaten in hun verschansing in de omgeving van hun voormalige dorp werden zij plotseling wakker geschud door een Tahiriaanse generaal die hen gebood aan te treden. Verkild en natgeregend gaven zij hieraan gehoor, en tot hen kwam een blijde boodschap. De slag om Tahir-stad was tegen alle verwachtingen in gewonnen! Een interventie van het Tsardom en de Noordelijke legioenen brak toen de nood het hoogst was het beleg. Desondanks hadden de Vervloekten de troon van Tahir verschalkt en probeerden zij deze naar hun infame hol te slepen. De snelste route van Tahir-stad naar Kadaralim’s karkas liep door Yulak Dar. De generaal zweepte de dorpelingen op. Ze moesten stante pede het dorp heroveren, zonder dat er iemand alarm sloeg of ontsnapte. Op die manier konden zij de troon, die ieder moment aan kon komen, onderscheppen. Zo geschiedde. Het dorp, kortgeleden nog in handen van het kwaad, werd bevrijd. Na een kort beraad slaagden de inwoners erin een succesvolle hinderlaag te leggen waarin zij de troon buitmaakten. De wraak was nog nooit zo zoet.

De invloed van de troon deed zich echter meteen gelden. Leiders kregen visioenen over machtsgrepen en intriges. Of het waan betrof of realiteit, de beelden waren in ieder geval verleidelijk. Het was duidelijk dat er iets moest gebeuren, zowel om het dorp te behoeden voor onderling gekonkel als door de dwingende wil van de troon. Bovendien waren de Vervloekten inmiddels op de hoogte van de roof, en stuurden zij een commando om de troon te heroveren. Twee opties dienden zich aan. De troon kon naar de neutrale Aread, de plek waar vele vluchtelingen al waren opgevangen. Maar de troon kon ook naar de winnaar van de slag om Tahir-stad, het Tsardom van de Yaga. In een fervente machtsstrijd tussen Summa Hyli’ha en Phobos werd het lot van de troon beslist. Het Tsardom triomfeerde door de suprematie van Luna Vidal over Beinion. Zij lanceerde de troon door de leylijnen naar een bekende bestemming, maar een onbekend lot…..

Zich wentelend in hun triomf startte Yulak Dar de volgende dag rustig op. Men legde vetes bij, en lachte om de kuiperijen van gisteren. Het was alsof er een last van ieders schouders was gevallen. Het weer was alleen niet geheel naar de joviale stemming. Dikke regendruppels geselden de schouders van eenieder die zich buiten het comfort van de taverne waagde. Maar daar, in de rituele plek, trotseerde een in bont geklede man de elementen. Jachtig en angstig bracht hij het bericht als een ijskoude regenbui. De troon is veilig in het Tsardom, voor nu. De oorlog is echter nog niet over. We hebben één slag gewonnen, met vereende krachten. Maar Tahir-stad winnen is niet afdoende om te triomferen in deze nachtmerrie. Bereid je voor op het ergste. In doornat bont en met soppende laarzen spoedde hij zich verder. Er ging een rilling over de rug van heel Yulak Dar. De oorlog is nog niet voorbij…

 

 

Expiatio 30: Linea Recta

 

Donkere wolken pakken zich samen boven Yulak Dar. Met vereende krachten is vorig half jaar voorkomen dat het dorp viel door de aanval van de voorhoede. De eenheden, vooruitgestuurd door de leylijn van Vashvahan Kali, werden ternauwernood verslagen door de inwoners van Yulak Dar. Hun plan om de leylijn door te trekken verijdeld. Maar nu was daar de hoofdmacht, met precies hetzelfde doel. Simpelweg aangemarcheerd over land, hadden zij al vele steden groter dan het nietige Yulak Dar doen buigen, veel grotere divisies gebroken. Niemand had ooit standgehouden tegen gecombineerde macht van de Herder, Vashvahan Kali, Luzac en de Vervloekten. Het plan was dan ook niet om het dorp in handen te houden, dit zou louter leiden tot een smadelijke nederlaag. Feitelijk konden de inwoners beter evacueren om hun huid te redden. Er was echter één huzarenstukje dat, wanneer verricht, het tij van de oorlog kon beïnvloeden. De Tahiriaanse ingenieurs van het reliquarium hadden een methode uitgevogeld om rituele plekken onklaar te maken. Potentieel kon de stormloop van het kwaad vertraagd, of misschien zelfs een halt toegeroepen worden door van noord naar zuid de nexi tot de Aread onklaar te maken. Zo stopte in ieder geval de corrumperende invloed in het netwerk. Alle plekken boven en onder Yulak Dar waren al gesaboteerd. Dit gehucht was het laatste lek. De procedure om de rituele plek onklaar te maken vergde tijd. Tijd die de Yulak Darianen moesten winnen. Vijf aanvalsgolven moesten ze van zich afslaan, dan zou een enigmatisch object, de katalysator, de plek op non-actief stellen. Tot dan toe had niemand de aanval weerstaan.
De voltallige macht van Kadaralims karkas werd uitgestort. Allereerst een nog menselijke aanval, van edelmoedige maar geharde ridders. Het dorp, onvoorbereid ondanks de vele waarschuwingen, zeeg ineen onder de beukende langzwaarden van deze eermalige Tahirianen. Een groot deel van het dorp was al gevallen voordat Yulak Dar zich hergroepeerde en de eerste golf liet breken. Vele altaren, zegeningen verschaffend om Yulak Dar te sterken, waren al bezoedeld door de eerste groep van nota bene stervelingen.
De tweede golf was al bovennatuurlijker. Onkwetsbare automatons zaaiden dood en verderf onder het zwakke vlees van de verdedigers. Staal en vuur verzengden bleke huid. Met veel moeite wisten de leiders van Yulak Dar de procedures en mechanismen van de automatons tegen zichzelf te keren, en zo de tweede golf te weerstaan.
Met het vallen van de nacht daalde doodse stilte neer over het dorp. Huiverend en verkleumd wachtte men op wat de nacht zou brengen. Plots klonk er het geluid van slepende benen en kreunende lichamen. De bas van de traag marcherende voetstappen van het noodlot werd geaccentueerd door het schrille gekrijs van verscheidene inwoners die ontvoerd waren en nu tot voeding dienden voor een duister ritueel. Linie na linie van de ondoden werd verbrijzeld, maar telkens herrezen zij weer. De necromantiër had zich verschanst in het duisterste stuk van het woud, en vele expedities konden de locatie niet vinden. Uiteindelijk doken de redders op, geleid door een heilig licht, en werd het profane ritueel doorbroken. Erger dan dit kon het niet worden, toch?

De aanval bij het eerste morgenlicht logenstrafte dat idee. De prachtige processie, omgord door zachte zonnestralen, bracht louter vredige boodschappen en wilde zelf geen bloed laten vloeien. Dat lieten ze over aan de dorpelingen onderling. Door de benevelende kracht van de Herder wisten de aanvallers Yulak Dar om te toveren tot makke, volgzame schapen. Bevelen opvolgend van de leider van de kudde. Vriend viel vriend aan, bondgenoot bondgenoot. En onder het hemelse gezang van pacifistische priesters sloeg Yulak Dar de hand aan zichzelf. Pas toen het wijwater waarmee de spreuk werd uitgesproken was uitgeput wist Yulak Dar snel de divisie te overmeesteren, en hen te zegenen met hun eigen bloed.
De laatste aanval zou niet te stoppen zijn. De hoogste generaals van de Vervloekten zouden zelf in het strijdperk treden. Shi’nut, Libitina en Bhor. Yulak Dar moest hen dusdanig afremmen dat de katalysator haar werk kon voltooien. Daarna moest men direct vluchten, want een ieder die achterbleef zou onvermijdelijk sterven. De linies van Yulak Dar vielen als los zand uiteen, mede omdat praktisch alle zegeningen al waren gebroken. Desondanks vertraagde dit zand de vijand genoeg om, vlak voordat zij de rituele plek binnendrongen, deze onklaar te maken. De woede en furie van de Vervloekten was ongekend. Yulak Dar, ontheemd, hoorde hun geschreeuw tot aan de evacuatieplek. Droefenis en bittere tranen om het verlies van hun dorp gingen gepaard met een sprankje vreugde. De Nexus was net op tijd onklaar gemaakt. Hopelijk is het genoeg

 

 

Expiatio 29: Schaduwspel

Met een treurige klaagzang kwamen de laatste volgelingen van Hanan’El Yulak Dar binnen gestrompeld. Al het pijn en leed welke zij het afgelopen jaar hebben doorstaan na de val van hun Heer was duidelijk te zien in hun ogen. Na een korte stilte nodigden zij ieder kind uit om hun Heer te herdenken, die precies een jaar eerder sneuvelde op deze gronden. Maar niemand reageerde. Een processie van slechts enkele inwoners van Yulak Dar begon zich langzaam en sereen naar zijn herdenksteen te bewegen. In stilte en eenzaamheid werd het kind van de Herder herdacht. 

    De overige inwoners van Yulak Dar geloofden niet in stilstaan bij daden uit het verleden. De vijanden der Creatie roerden zich in het duister en dus zullen zij des te feller moeten strijden om dit tegen te gaan. Om de inwoners van Yulak Dar te ondersteunen in hun strijd tegen de Gezegenden, kwam het Reliquarium met een waarschuwing dat de Gezegenden de Rituele Plek van Yulak Dar over willen nemen door middel van “Zwarte Kaarsen” die zij rondom het dorp plaatsen. Gelukkig kwam het Reliquarium niet slechts met een waarschuwing, maar plaatsten zij ook een machine welke Zwarte Kaarsen in een kleine radius rondom het dorp kon identificeren. Na een korte uitleg maakten de inwoners zich de machine eigen en begonnen zich voor te bereiden op de komende strijd. 

    Toen de hoorns der strijd bliezen waren het echter niet de Gezegenden die voor de poorten stonden, maar verscheen de Demoon Baw’nun. Linies werden gevormd om enkele seconden later gebroken te worden door zijn machtige slagen. Met precisie en vastberadenheid bewoog Baw’nun zich dwars door de strijders van Yulak Dar naar het kampement van Phobos, waar hij vervolgens de zielen van de Put tot zich begon te nemen. De Hiramsat konden dit niet zomaar laten gebeuren. Met de hulp van enkele inwoners van Yulak Dar ketenden zij Baw’nun en trokken hem via de rituele plek weg uit Yulak Dar. 

Ergens ver weg van ieders zicht wisten zij de verwarde Baw'nun te knechten. Met de verandering van de Demoon heeft hij de Raad van Invictus achter zich gelaten en zich boven het Pact Phobos geplaatst. 

    Een knarsend geluid van staal op staal begon langzaam hoorbaar te worden. Tandwielen begonnen te draaien en de machine van het Reliquarium wees meerdere kanten op. De Rituele Plek werd belaagd door de Gezegenden, met aan het hoofd Tondro en een gecorrumpeerde Bianhua. Zij wisten zich achter een onzichtbaar schild te verschuilen, terwijl de Rituele Plek langzaam onttrokken werd van energie. De inwoners van Yulak Dar moesten zich tactisch opdelen om de meerdere brandende Zwarte Kaarsen rondom het dorp een voor een uit te schakelen. Bij het doven van de laatste kaars brak het schild en verdween Tondro onder een massa van helden. Zonder de sturing van de Gezegenden strompelde de verwarde Bianhua het duister in.

    Een dergelijke corruptie van een der Archai schaadt de wereld en de Hyramsat kwam in actie. Gebloed moest worden om de wereld schoon te spoelen. Phobos en Elpis riepen de pijlers bijeen en openden de weg naar het Katharse. Maar daar waar Totem en het Echelon met wapperende vaandels de roep beantwoordde, bleef het bij Summa en Invictus stil. Alles werd echter duidelijk toen Phobos zijn gelederen liet zien. Een linie grootser dan die van meerdere pijlers en pacten bij elkaar marcheerde het Katharse op. Met een schreeuw van Devotie stormde de roedel van Totem op Phobos af en startte de strijd. Dapper en heldhaftig werd gestreden door ieder, maar met kunde en precisie wist Phobos de anderen stuk voor stuk te omsingelen en af te slachten. Het stromende bloed trok in de aderen van de wereld en schoonde de Arche Bianhua.

 

 

Expiatio 27: Lichtval

De bellen luiden. Met precisie en geheven schild stormt Yulak Dar door de poorten haar vijand tegemoet. Niet met het doel deze te verslaan, maar om een bres te slaan voor hen die het Kakodesmeuon dragen. Met strategisch inzicht wordt het veld schoon geveegd en een linie gevormd om de eindeloze horde van demonen en gespuis in bedwang te houden. Daar waar de een viel, werd deze kundig in veiligheid gebracht en werd de leegte schouder aan schouder opgevuld. Alles om de linie te behouden. En dan eindelijk de verlossende woorden. Damrell werd omringd, het Kakodesmeuon geactiveerd en het einddoel gedefinieerd. Een explosie aan wit licht veraste Damrell ter plekke. Eenheid heerste in het dorp, al was het maar voor een enkel moment.

Bij terugkomst brandden er zwarte kaarsen op de Ark van Hanan’El, welke een duistere gloed verspreiden met een onbekend doel. De interesse in de Ark van de volkeren rondom bleef groeien. De volgende dag kwam een voorhoede langs van hen die zichzelf "de Gezegenden" noemen. Versterkt door enkele Matriarchii, Luzac’s en zelfs een automaton eisten zij dat de Ark aan hen werd overhandigd. Dezelfde avond zou de entiteit aanwezig in de Ark namelijk naar buiten treden. Het dorp verzette zich hevig tegen deze nieuw gevormde alliantie en wist de Ark te behouden. Waarom deze groeperingen echter de handen ineen hebben geslagen en wat hun doel is blijft onduidelijk.

Later deze dag mocht Yulak Dar een onbekend volk verwelkomen. Enkele Ayalagch krijgers kwamen verhaal halen over waarom er plots Dahari zijn neergestreken op de kust van de Heilanden, wat al generaties lang hun gebied is. De eerder gemaakte afspraken door de ambassadeurs lijken internationale consequenties te krijgen.

Het werd nacht en daar verscheen hij, een gelaat van puur licht. Hanan’El, zoon van de Herder, trad sereen uit zijn schuilplaats met hoop in zijn ogen. Een zee van warmte en rust spoelde over het dorp en voor enkele seconden was het stil. Plots een krijs van devotie, snel gevolgd door een dolk in de rug. De hemel werd verduisterd door zeeën van smet die de inwoners van Yulak Dar uitstortten over de gevallen Engel. Na de 8e steek, viel de Engel op zijn knieën. Het licht in zijn ogen begon te dimmen en met zijn laatste kracht vergaf hij het dorp voor hun daden. De hemel scheurde open en de klaagzang van een Vader die niets meer heeft begon. Zijn essentie, ooit Puur en Goed, bestaat nu slechts uit Wanhoop en Onbegrip.

Nog niet bijgekomen van de daden van de nacht ervoor, kwam er een afsplitsing van het leger van de Luzac’s door Yulak Dar gemarcheerd. Zij eisten voorraden voor hun tocht naar het noordwesten waar het overige deel van het leger verzamelt. Efficiënt werden deze loze kreten de kop in gedrukt en werden de verslagen soldaten de rituele cirkel in getrokken. Le Chevalier werd opgeroepen om deze laffe krijgers als slaven te accepteren in de hoop Tirannie terug te brengen en de rebellie in Tahir, geleid door Le Chevalier, te stoppen. Soldaten in Tahir kunnen nu weer de orde handhaven in de alom heersende Chaos zonder een mes in hun rug te verwachten. Vaders kunnen weer op het land werken om hun kinderen te voeden in plaats van misleid te worden door illusies van gelijkheid. Moeders kunnen zich weer toeleggen op het naaien van kledij voor de adel in plaats van de barricades op te gaan. Het volk is vernederd en gebroken. De akkers van Tahir dragen weer vrucht. Maar wat zal er oprijzen uit deze bodem bemest met ressentiment en wraakgevoelens?

Wie wind zaait, zal storm oogsten…

 

 

Expiatio 26: Zegelbreuk

 

Op dagelijkse basis sterft menig held een onbezongen dood in het dorp Yulak Dar. In deze oneindige lijst van gezichtsloze gestorvenen is er één die de uitzondering maakt. Deze held onder stervelingen was niemand minder dan Hendrik de Hater. Te zijner eer kwamen alle inwoners van Yulak Dar tezamen om Hendrik op gepaste wijze door te sturen naar het volgende avontuur.

Wanneer de overige helden wederkeren in het dorp komen ze oog in oog te staan met de nieuwe materialisatie van Hynafiad, de Arche van Conflict. Het bloed begint te borrelen en met elke klop van het hart voelt ieder de adrenaline door zijn aderen gieren. Al de terreur van de afgelopen jaren heeft Hynafiad gevoed, en nu zal zij Conflict verspreiden! Waar Hynafiad gaat, volgt Escalatie. Menig vriend wordt overrompeld door emoties van Passie, Agressie en Verraad. Paniek breekt uit in het dorp wanneer de inwoners elkaar te lijf gaan. Met moeite houdt men vriend en vijand in bedwang.

Wanneer er weer enigszins rust heerst in het dorp treedt een Sami karavaan nader onder leiding van Emir Hamit al Sharif. De leden van de karavaan verzamelen zich bij de rituele plek waar een verteller spreekt over hun odyssee. Terreur heerst in de Areàd. Alhoewel de Bronzen Koning verslagen is, bezit Tahir nog steeds het Reliquarium, wordt de woestijn geteisterd door boze luchtgeesten en is sinds kort ook Damrell met zijn kornuiten daar te vinden. Wanneer de verteller spreekt over het keerpunt in hun reis waarna alles opeens mee zat, verschijnt er een enorm Altaar dat ze onder het zand hadden gevonden. Feest wordt gevierd en geschenken uitgedeeld na het verschijnen van dit Altaar, dat in de loop der tijd wonder na wonder lijkt te verrichten en dienaren van de Herder aantrekt. Het lijkt te mooi om waar te zijn.

Na een oneindigheid van verwoesting is Damrell de volgende dag in Yulak Dar aangekomen. Al een jaar heeft het dorp zich voorbereid het Kakodesmeuon te gebruiken om voor eens en altijd een einde aan deze Demoon te maken. Na salvo’s van Demonen en schavuiten weet Damrell door de linie’s heen te breken. Damrell bezoedelt de Put van Pact Phobos en er lijkt geen eind te komen aan zijn furie. Slechts door het knielen van tientallen inwoners bij het mysterieuze Altaar weet het dorp samen met dienaren van de Herder, Damrell te verdrijven.  Maar hoe lang voordat Damrell wederkeert om af te maken waar hij mee begonnen is?

Als de Hiramsat, strijders der Creatie, toetreden in Yulak Dar en nogmaals het dorp in paniek en wanorde aantreffen na de nederlaag tegen Damrell zijn ze klaar met de onkunde van Pact Elpis en verstoten ze deze als een van hun bondgenoten. Pact Elpis is klaar met het despotische gedrag van de Hiramsat en slaat een nieuwe weg in. Hun idealen zijn nog slechts aan de ingewijden bekend, maar duidelijk is dat zij radicaal gaan breken met de traditie waarin zij stonden. Pact Phobos zal ondersteund blijven door de Hiramsat in de strijd voor de Creatie.

Wanneer Yulak Dar nog aan het bijkomen is van de aanval van Damrell ruikt een van de dorpelingen een mogelijkheid. Samen met een horde aan ondoden belegert Libitina het dorp. Radeloos slaat het dorp terug, niet bevattend hoe een vriend dit hen aan kan doen. Hoe kan Yulak Dar zich staande houden, wanneer vriend van vijand niet te onderscheiden is?

 

 

 

Expiatio 25: Katharse

Met geheven glazen, trotse stemmen en kameraadschap werd de val van de Bronzen Koning gevierd. Dit lijken slechts warme gevoelens uit het verre verleden. Waar nog geen half jaar geleden volkeren van alle landen zij aan zij vochten tegen de Bronshond bloeien oude rivaliteiten weer op. Niets is vergeten, laat staan vergeven.

Een delegatie die zong over de hoogtijdagen van het verbond tussen de volkeren is zelfs aangevallen uit naam van de Matriarchii. De Matriarchii ontkennen echter alles. Onderzoek zal moeten worden uitgevoerd.

Tahir, als voorzitter van het verbond, zou zich normaal gesproken over dit soort onderwerpen ontfermen, maar de gemoederen zijn zeer onrustig. Het volk is zich klaar aan het maken voor een opstand. De Chevalier is met groepen rebellen de straten op aan het gaan om deuren in te trappen en wapenkamers te plunderen. De vraag is niet langer òf de rebellie komt, maar wanneer, en wie de Tahiriaanse troon op gaat eisen. Normaliter zouden de meesten zich achter de Vidals scharen, maar gezien Remy Vidal ooit bondgenoot is geweest van de Bronzen Koning, lijken de Luzacs ineens een reële optie. De huidige regent Marie-Louise looft beloningen uit voor degenen die loyaal blijven en stuurt soldaten om met harde hand de orde te herstellen.

Angst ligt als een loden deken over de harten in het dorp nu Damrell gestaag zijn weg maakt richting Yulak Dar. Het dorp heeft ternauwernood stand gehouden tegen enkele luitenanten van deze Demoon, maar zal het Kakodesmeuon, versterkt met de juiste runes en incantanties, nodig hebben om ook maar een kans te maken tegen Damrell zelf. Elk uur dat verstrijkt in het aangezicht van Damrells komst is een teistering voor de dorpelingen. Schichtig bereidt men zich voor. Het enige bonzende geluid wat bij ieder in zijn hoofd speelt: “Damrell komt eraan”.

Om de salubriteit van de Creatie te bewaren moest tot slot een nieuw lichaam worden geschapen voor Hynafiad, de Arche van Conflict. Het creëren van zoiets groots en machtigs kan slechts met bloed en devotie. De Hiramsat roept een Katharse uit waar strijders uit heel Yulak Dar zich moeten scharen onder het vaandel van de 5 overige Archai. Waar de strijders enkele uren daarvoor nog samen vochten om het dorp te beschermen stonden ze nu tegenover elkaar. Zij betrachtten geen terughoudendheid. Na oneindig wapengekletter en kreten van pijn en glorie stonden slechts de strijders van Bianhua overeind. Er is gebloed voor de Creatie, het lichaam is geschapen, de wedergeboorte kan beginnen…